ปัญหาของแหล่งที่มาของนวัตกรรมในประเทศจีนคืออะไร?

เขียนโดย หวาง ยู่ฉวน

บทความล่าสุดชื่อ ว๊าวววว ตำนานคนดัง 500 ล้านของศาสตราจารย์ประจำมณฑลซานตง ได้รับการเผยแพร่ในแวดวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี บทความนี้บรรยายถึงเทคโนโลยีสารโฟมยูรีเทนที่ปราศจากฟลูออรีนซึ่งได้รับสิทธิบัตร ซึ่งพัฒนาโดยศาสตราจารย์ปี้ หยู่ซี จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีซานตง มูลค่า 500 ล้านหยวน มูลค่าใบอนุญาตเฉพาะสำหรับวิสาหกิจในประเทศนี้ นับเป็นการรื้อฟื้นประวัติศาสตร์ความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของมหาวิทยาลัยในประเทศ ซึ่งมีมูลค่าสูงกว่ามหาวิทยาลัยชิงหัวอันดับสองกว่า 50 ล้านหยวน

อย่างไรก็ตาม ฉันได้อ่านบทความทั้งหมดแล้วพบว่าเรื่องราวนี้เต็มไปด้วยความเศร้าโศกมากมาย ในแต่ละลิงก์สะท้อนถึงปัญหาของระบบบริหารจัดการงานวิจัยและพัฒนาของมหาวิทยาลัยจีน ความสำเร็จของศาสตราจารย์ปี้ถือเป็นความสำเร็จพิเศษเฉพาะในสถานการณ์พิเศษ และไม่สามารถลอกเลียนแบบได้...

ประการแรก โครงการวิจัยและพัฒนาไม่สามารถขอรับทุนได้ในช่วงเริ่มต้น

ไม่สามารถกรอกแบบฟอร์มการวิจัยในใบสมัครโครงการได้ เนื่องจากยังไม่มีใครเคยทำมาก่อน หากยังไม่เคยทำในต่างประเทศ การประเมินทั่วไปจะยากลำบาก มีเพียงคนต่างชาติบางส่วนเท่านั้นที่เริ่มศึกษา แม้ว่าจะมีการเผยแพร่ผลงานวิจัยและยื่นขอจดสิทธิบัตรแล้ว แต่นักวิทยาศาสตร์ชาวจีนก็ยังคงยื่นขอในหัวข้อที่คล้ายคลึงกันในเวลานี้ โดยเรียกร้องให้เติมเต็มช่องว่างภายในประเทศและก้าวขึ้นเป็นผู้นำในระดับนานาชาติ การได้รับการสนับสนุนจึงเป็นเรื่องง่าย

ระบบแบบนี้ไม่อาจกล่าวได้ว่าฝ่ายบริหารไม่เชื่อว่านักวิทยาศาสตร์ในประเทศจะสามารถประสบความสำเร็จในระดับโลกได้ แต่พิจารณาจากกลไกความรับผิดชอบ เนื่องจากอัตราความสำเร็จของโครงการนวัตกรรมใหม่ต่ำ กำหนดเวลาและผลลัพธ์สุดท้ายของโครงการไม่สามารถคาดการณ์ได้ เมื่อล้มเหลวแล้ว ความรับผิดชอบสูงสุดก็ไม่ใช่ใครอื่น นวัตกรรมที่ตามมานั้นแตกต่างออกไป คนอื่น ๆ เคยทำมาแล้ว อย่างน้อยก็มั่นใจว่าสิ่งนี้จะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน และมีเอกสาร สิทธิบัตร และแม้แต่ข้อมูลผลิตภัณฑ์มากมายไว้อ้างอิง โครงการของศาสตราจารย์ปี้เริ่มคิดขึ้น และการทดสอบขั้นสุดท้ายก็ประสบความสำเร็จ ใช้เวลาทั้งหมดสิบปีจึงจะแล้วเสร็จ

งานวิจัยติดตามผล แม้จะประสบความสำเร็จในท้ายที่สุด แต่สิทธิในทรัพย์สินทางปัญญาหลักกลับตกอยู่กับผู้อื่น และบางโครงการก็ผ่านกระบวนการจดสิทธิบัตรที่เข้มงวด แม้ว่าจะมีการปรับปรุงแก้ไข แต่โครงการหลังนี้จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากผู้อื่น ในฐานะงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ล้วนๆ เมื่อนำไปจำหน่ายเชิงพาณิชย์แล้ว จะต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมาย ดังนั้นผลลัพธ์สุดท้ายของโครงการเหล่านี้ส่วนใหญ่จึงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ และแม้ว่าจะเปลี่ยนแปลงไปแล้ว ก็อาจต้องเผชิญกับข้อพิพาทด้านทรัพย์สินทางปัญญา

ตามหลักสามัญสำนึกแล้ว หากไม่สามารถสมัครโครงการได้โดยไม่มีเงินทุนสนับสนุน ก็จะไม่สามารถรับนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาได้ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้องคิดกันเอาเอง แต่ลูกชายของศาสตราจารย์ปี้บังเอิญเรียนปริญญาโทสาขาเคมี แล้วเลิกเรียนไป เงินทุนก็ถูกคลี่คลายได้ด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ เช่นกัน หากปราศจากปัจจัยพิเศษเหล่านี้ โครงการนี้ก็คงไม่สามารถดำเนินต่อไปได้

ประการที่สอง การคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาของโครงการเป็นปัญหาที่ยากลำบาก

โครงการของศาสตราจารย์ปี้ต้องเผชิญกับความยากลำบากมากมาย ตั้งแต่การรักษาความลับไปจนถึงโครงร่างสิทธิบัตรขั้นสุดท้าย วิธีการรักษาความลับที่ง่ายที่สุดคือการป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ร้ายแรงและไม่ปล่อยให้เป็นทางตัน ตั้งแต่เริ่มต้น ห้องปฏิบัติการทำได้เพียงมีส่วนร่วมกับสองพ่อลูก และออกไปทดสอบภายนอก ทีมงานใช้จิตวิญญาณ 12 ประการเพื่อให้แน่ใจว่าตัวอย่างจะไม่หลุดออกจากสายตา แม้แต่เอกสารก็ยังไม่กล้าตีพิมพ์ เพราะกลัวความลับทางเทคนิคจะถูกเปิดเผย ถึงกระนั้น การขโมยห้องปฏิบัติการ ฮาร์ดไดรฟ์คอมพิวเตอร์ทั้งหมดถูกขโมยไป ด้วยความรอบคอบของศาสตราจารย์ ไม่ได้ทิ้งข้อมูลสำคัญไว้ในห้องปฏิบัติการ หรือผลที่ตามมาอาจเกินจินตนาการ

มาตรการรักษาความลับและมาตรการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาของโครงการได้พัฒนาจนสมบูรณ์แล้ว ขั้นตอนใดบ้างที่ต้องรักษาเป็นความลับ ข้อมูลใดบ้างที่ต้องรักษาเป็นความลับ มาตรการรักษาความลับประเภทใดที่ควรใช้ แผนผังสิทธิบัตรควรจัดทำเมื่อใด และเอกสารเผยแพร่จะเผยแพร่ได้เมื่อใด ซึ่งทั้งหมดนี้ล้วนมีแนวทางแก้ไขที่เกือบจะเป็นมาตรฐานเดียวกัน อย่างไรก็ตาม แนวทางดังกล่าวไม่ได้ถูกนำไปใช้ตลอดทั้งโครงการ

ศาสตราจารย์ปี้ได้เอาชนะความยากลำบากเหล่านี้ด้วยวิธีที่แสนเรียบง่ายด้วยภูมิปัญญาของตนเอง อันที่จริง โครงการนี้สามารถตีพิมพ์ผลงานได้อย่างสมบูรณ์ และอาจเป็นผลงานที่สำคัญมาก หากผลงานได้รับการตีพิมพ์ ก็จะได้รับการประเมินจากนักวิจัยนานาชาติ บางคนจะติดตามผลการวิจัยและได้รับข้อมูลอันมีค่ามากมาย

ทำไมสถาบันวิจัยต่างชาติจึงกล้าตีพิมพ์ผลงาน? ก่อนตีพิมพ์ผลงาน จะต้องมีการวางรูปแบบสิทธิบัตรและการคุ้มครองความลับทางเทคนิคอย่างครอบคลุม แม้ว่าจะมีการศึกษาเพิ่มเติม แต่เมื่อจำเป็นต้องนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์แล้ว ก็จะยิ่งเป็นประโยชน์ต่อตนเองมากขึ้น นอกจากนี้ยังมีช่วงเวลาระหว่างสิทธิบัตรและการตีพิมพ์ผลงานที่เพียงพอสำหรับการตีพิมพ์ผลงาน

โครงการนี้ยังประสบปัญหามากมายเกี่ยวกับการจัดวางสิทธิบัตร ศาสตราจารย์ปี้พบว่าเขาไม่สามารถหาทีมบริการมืออาชีพที่เหมาะสมได้ เนื่องจากเขาไม่ไว้วางใจ จึงไม่มีช่องทางที่เหมาะสมในการทำความเข้าใจ ในที่สุด ผู้นำของสถาบันจึงได้ยื่นจดหมายถึงผู้นำของสภาแห่งรัฐ และผู้นำเหล่านั้นก็ใส่ใจกับคำแนะนำ ต่อมา สำนักงานทรัพย์สินทางปัญญาของรัฐได้ส่งผู้ตรวจสอบอาวุโสจากภาควิชาเคมีมาช่วยค้นหาและมีส่วนร่วมในการจัดวางสิทธิบัตร อย่างไรก็ตาม มีโครงการกี่โครงการที่จะได้รับการจัดการเช่นนี้? ความสำเร็จทางเทคโนโลยีที่สำคัญเช่นนี้ หากการจัดวางสิทธิบัตรผิดพลาด โครงการทั้งหมดก็จะถูกยกเลิก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บริษัทยักษ์ใหญ่ในอุตสาหกรรมเคมีชั้นนำหลายแห่งในโลกมีทีมบริหารจัดการทรัพย์สินทางปัญญาที่อาวุโสมาก เมื่อสิทธิบัตรมีช่องโหว่ ผลลัพธ์ก็จะไร้ประโยชน์ เป็นเช่นนั้น

ในที่สุดผลลัพธ์ก็เปลี่ยนแปลง

ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของความสำเร็จ มหาวิทยาลัยของศาสตราจารย์ปี้แทบจะเปี่ยมไปด้วยพลังของทั้งคณะ “รองอธิการบดีนำทีมจากฝ่ายการเงิน ฝ่ายกฎหมาย ฝ่ายสินทรัพย์ และฝ่ายวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มุ่งมั่นเจรจาต่อรองเพื่อให้ได้ราคาที่ดี” ประการแรก เพื่อให้สถาบันแห่งนี้ได้รับความรู้และคำยกย่อง ตามปกติแล้ว ผลงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์จะตกเป็นทรัพย์สินของรัฐ และกระบวนการอนุมัติการโอนจะยุ่งยากมาก ประเด็นนี้ก่อให้เกิดข้อถกเถียง และแม้แต่คดีอาญาก็เกิดขึ้นหลายครั้ง

แต่กลับมาบอกว่าถึงแม้โครงการจะมีมูลค่าถึง 500 ล้านดอลลาร์สหรัฐแล้ว จะขายได้ราคาสูงกว่านี้ไหม? หรือใช้วิธีคิดค่าคอมมิชชั่นตามยอดขายของผลิตภัณฑ์เพื่อรับค่าลิขสิทธิ์ แทนที่จะซื้อกิจการ หรือขอความช่วยเหลือจากโรงเรียน ใช้เทคโนโลยีโดยตรงเพื่อระดมทุนโครงการ จัดตั้งบริษัท หรือร่วมมือกับบริษัทอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งโรงเรียน เพื่อเพิ่มมูลค่าของโครงการให้มากขึ้น ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นทางเลือกที่เป็นไปได้ แต่ภายใต้ระบบปัจจุบัน ทางเลือกอื่นๆ ยากที่จะรองรับ

จะเห็นได้ว่าความสำเร็จของโครงการนี้เต็มไปด้วยอุปสรรคและการเปลี่ยนแปลงมากมาย แต่ละโครงการล้วนมีเงื่อนไขเฉพาะตัว หากศาสตราจารย์ปี้ไม่มีบุตรชายที่เรียนวิชาเคมี และยินดีที่จะพักการเรียนในต่างประเทศ เยาวชนจะใช้เวลาถึง 10 ปีในการเข้าร่วมโครงการนี้ หากโครงการนี้ไม่ได้รับการดูแลอย่างเข้มงวดจากมาตรการรักษาความลับ หากไม่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษจากสถาบันการศึกษา ไม่ได้รับการดูแลจากผู้นำคณะรัฐมนตรี และไม่ได้รับความช่วยเหลือจากสำนักงานทรัพย์สินทางปัญญาของรัฐ โครงการนี้ก็อาจถูกยกเลิกไป สิ่งนี้สะท้อนให้เห็นถึงปัญหาที่มีอยู่ในระบบการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของจีน และยังขาดระบบที่เป็นวิทยาศาสตร์และสมบูรณ์แบบทั้งในด้านการสร้างโครงการ การคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญา และการเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์

ช่องว่างอยู่ไหน?

นี่ไม่ใช่คำถามของการเชื่อมโยงเพียงหนึ่งหรือสองอย่าง แต่ทุกสถานที่ล้วนมีข้อจำกัด และมีความแตกต่างอย่างมากกับมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก ในปี 2018 ผู้เขียนได้สำรวจมหาวิทยาลัยชั้นนำเจ็ดแห่งในยุโรป ได้แก่ สถาบันเทคโนโลยีซูริกในสวิตเซอร์แลนด์และเนเธอร์แลนด์ มหาวิทยาลัยซูริก มหาวิทยาลัยเจนีวา สถาบันเทคโนโลยีโลซาน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีไอนด์โฮเฟน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีเดลฟต์ และมหาวิทยาลัยไลเดน เพื่อทำความเข้าใจวิธีการดำเนินโครงการวิจัยทางวิทยาศาสตร์และการเปลี่ยนแปลงความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยพบว่าความสำเร็จทางเทคนิคของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีไอนด์โฮเฟนและสถาบันเทคโนโลยีโลซานนั้นดีที่สุด ความร่วมมือระหว่างสถาบันและองค์กรธุรกิจมีความใกล้ชิดกันมาก และบริษัทชั้นนำ 500 อันดับแรกของโลกหลายแห่ง ศูนย์วิจัยนี้สร้างขึ้นโดยตรงภายในวิทยาเขต จึงแทบไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างศูนย์วิจัยของวิทยาเขตและองค์กรธุรกิจได้

ยกตัวอย่างเช่น หลังจากการก่อตั้งมหาวิทยาลัยไอนด์โฮเฟน ใช้เวลาไม่ถึง 40 ปี “อันสั้น” ก็สามารถก้าวขึ้นเป็นมหาวิทยาลัยระดับโลกได้อย่างรวดเร็ว ในรายงานของคณะกรรมาธิการยุโรปในปี พ.ศ. 2546 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีไอนด์โฮเฟนได้รับการจัดอันดับเป็นอันดับสามในบรรดามหาวิทยาลัยวิจัยของยุโรป (สองอันดับแรกคือมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์และมหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด และมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีมิวนิกก็อยู่ในอันดับเดียวกัน)

ในการจัดอันดับมหาวิทยาลัยระดับโลกของไทมส์ประจำปี 2017 เรื่อง “25 บริษัทนวัตกรรมที่ร่วมมือกับบริษัทนวัตกรรมในโลก” มหาวิทยาลัยไอนด์โฮเฟนครองอันดับหนึ่ง และเป็นมหาวิทยาลัยที่ใกล้ชิดกับธุรกิจมากที่สุดในโลก คณะวิชาใช้กลไกการวิจัยแบบเปิดที่เน้นสังคมและการตลาดแบบเฉพาะสำหรับผลการวิจัย

มหาวิทยาลัยมีห้องปฏิบัติการวิจัยขนาดใหญ่ 14 แห่ง และห้องปฏิบัติการขนาดเล็ก 40 แห่ง ห้องปฏิบัติการทุกแห่งสามารถทำงานร่วมกันได้อย่างอิสระ ห้องปฏิบัติการแต่ละแห่งมีหัวหน้าฝ่ายความร่วมมือภายนอกและผู้รับผิดชอบการแปลงผลลัพธ์ ห้องปฏิบัติการแห่งนี้เปิดรับสังคมเพื่อรับมือกับปัญหาทางเทคนิคที่หลากหลาย และธุรกิจหรือบุคคลใดๆ ก็สามารถพูดคุยและเชื่อมต่อกับพวกเขาเกี่ยวกับประเด็นการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ได้ ห้องปฏิบัติการทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็กเหล่านี้ได้จัดตั้งศูนย์วิจัยร่วมกับบริษัทเทคโนโลยีหลายสิบแห่ง และมีส่วนร่วมโดยตรงในการวิจัยพื้นฐานขององค์กรขนาดใหญ่ต่างๆ ซึ่งรวมถึง เอเอสเอ็มแอล, เปลือก, จีอี และศูนย์วิจัยร่วมระหว่างโรงเรียนและองค์กรของ เอ็นเอ็กซ์พี ทั่วทั้งมหาวิทยาลัย

นอกเหนือจากศูนย์วิจัยความร่วมมือขนาดใหญ่เหล่านี้แล้ว ห้องปฏิบัติการแต่ละแห่งยังได้จัดตั้งกลไกการวิจัยความร่วมมือกับบริษัทหลายแห่ง และบริษัทใหญ่ๆ ก็ได้ย้ายสิ่งอำนวยความสะดวกด้านการวิจัยต่างๆ ไปยังห้องปฏิบัติการต่างๆ เช่น ห้องปฏิบัติการพลังงานแสงอาทิตย์กับ อีซีเอ็น, ไอเอ็มอีซี และ โซไลแอนซ์ , เฟย, เลวีเทค, เมเยอร์-เบอร์เกอร์, Océ, โตโยต้า และบริษัทและสถาบันอื่นๆ เพื่อร่วมมือกัน

บริษัทหลายแห่งยินดีที่จะร่วมมือกับมหาวิทยาลัยไอนด์โฮเฟนในเชิงลึก ในด้านหนึ่งคือความแข็งแกร่งด้านการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของมหาวิทยาลัย และอีกด้านหนึ่ง เนื่องจากมหาวิทยาลัยเปิดรับผลการวิจัยอย่างมาก บริษัทจึงได้รับผลตอบแทนสูงสุด เช่น การร่วมทุนกับศูนย์วิจัยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา บริษัทเหล่านี้มีสิทธิบัตรพื้นฐานที่ก้าวล้ำมากถึง 500 ฉบับ ขณะที่ทางมหาวิทยาลัยมีตระกูลสิทธิบัตรที่ร่วมมือเพียง 60 ตระกูล

นอกจากหัวข้อความร่วมมือภายนอกแล้ว นักวิจัยของคณะยังสามารถสมัครเข้าร่วมโครงการได้ด้วยตนเอง คณะได้จัดตั้งเครือข่ายสนับสนุนการวิจัยที่ครอบคลุม ซึ่งรวมถึงผู้เชี่ยวชาญในสาขาเงินทุน เทคโนโลยี กฎหมาย และทรัพย์สินทางปัญญา เพื่อให้คำแนะนำที่ครอบคลุมในหัวข้อที่เกี่ยวข้อง สำหรับหัวข้อพิเศษ สามารถขอความช่วยเหลือจากศิษย์เก่าในสาขาเงินทุนภายนอกและสาขาที่เกี่ยวข้อง

เพื่อให้ครูและนักเรียนได้ใช้โรงเรียนและผลงานวิจัยของตนเองเพื่อเริ่มต้นธุรกิจ โรงเรียนยังส่งเสริมและให้บริการพี่เลี้ยงเด็กอย่างครอบคลุมเกือบทุกด้าน นอกเหนือจากเครือข่ายสนับสนุนการวิจัยที่ครบวงจรของโรงเรียนแล้ว ยังมีเจ้าหน้าที่ประจำห้องปฏิบัติการแต่ละแห่งที่ช่วยพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี โดยค้นหาและคัดเลือกบริการสนับสนุนด้านเงินทุน กฎหมาย และทรัพย์สินทางปัญญา

สมาคมฯ คัดเลือกบุคลากรสนับสนุนที่เกี่ยวข้อง ซึ่งโดยปกติจะมีประสบการณ์การทำงานมาบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริษัทข้ามชาติที่มีประสบการณ์ในการดำเนินงาน ทางโรงเรียนส่งเสริมให้ครูและนักเรียนจัดตั้งบริษัทที่เน้นองค์ความรู้ ซึ่งรวมถึงการใช้สิทธิในทรัพย์สินทางปัญญาของโรงเรียน และการประกอบอาชีพอิสระ โรงเรียนต่างๆ ให้การสนับสนุน จัดหาเงินทุนที่เกี่ยวข้องสำหรับการประกอบการในแต่ละสาขา และให้คำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญที่เกี่ยวข้องในสาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

เพื่อให้บริษัทสตาร์ทอัพได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน ตั้งแต่เริ่มต้นผลลัพธ์ของการปกป้อง การพัฒนาความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี การก่อตั้งบริษัท และการสนับสนุนทางการเงินในระยะเริ่มต้น ล้วนได้รับบริการแบบครบวงจร ปัจจุบัน โรงเรียนได้สร้างสตาร์ทอัพที่ใช้เทคโนโลยีที่ประสบความสำเร็จแล้ว 150 แห่ง และมีสตาร์ทอัพที่ใช้เทคโนโลยีที่ก่อตั้งขึ้นใหม่ 30 แห่งทุกปี

ภายใต้ระบบดังกล่าว โรงเรียนจึงมีโอกาสร่วมมือกับภายนอกอย่างต่อเนื่อง ครูและนักเรียนได้รับการฝึกอบรมให้ผลิตผลงานที่เป็นนวัตกรรมและสร้างสรรค์จำนวนมากทุกปี นอกจากนี้ยังเป็นเวทีที่ดีสำหรับบุคลากรทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในการเริ่มต้นธุรกิจและพลิกโฉมความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ช่วยให้นักวิจัยสามารถทุ่มเทให้กับงานวิจัยของตนเองได้อย่างเต็มที่

จะเห็นได้ว่าระบบการจัดการงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของเราไม่ได้เป็นปัญหาเพียงด้านเดียว แต่จำเป็นต้องได้รับการปฏิรูปอย่างครอบคลุม ตั้งแต่การจัดตั้งโครงการ การคุ้มครองสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญา และการเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ จำเป็นต้องมีการปฏิรูปครั้งใหญ่